Cytaty i memy o edukacji pokojowej

„Największa siła edukacji pokojowej Gandhiego: środki zapobiegawcze dla stopniowych, długoterminowych zmian niezbędnych do zidentyfikowania i przekształcenia pierwotnych przyczyn i uwarunkowań przyczynowych, które trzymają nas w pułapce eskalacji cykli przemocy”.

„Pracujmy nad naszą wewnętrzną zdolnością do budowania pokoju, przekształcając przemoc w niestosowanie przemocy, budując wspólnotę, współpracując we wspólnym dobrobycie, asertywnie komunikując i szanując nawzajem idee i myśli. Robiąc to w swoim codziennym życiu, będziesz model budowania pokoju, nauczyciel pokoju poprzez swoje działania, promowanie praw człowieka, zaufanie i troskę o siebie i innych wokół siebie ”

Ostatecznie krytyczna edukacja pokojowa nie polega na znajdowaniu ostatecznych odpowiedzi, ale raczej na umożliwieniu każdemu nowemu pytaniu generowania nowych form i procesów dociekań.

„Dla krytycznych pedagogów pokoju, lokalne programy nauczania dotyczące praw człowieka i sprawiedliwości muszą być opracowane w celu jednoczesnego rozwijania analiz uczestników nierówności strukturalnych i poczucia sprawczości w działaniu w celu rozwiązania tych problemów”.

„Transformacyjny potencjał edukacji pokojowej polegający na zaangażowaniu uczniów w działania na rzecz większej równości i sprawiedliwości społecznej może i powinien zostać pobudzony poprzez uwzględnienie szerszych realiów społecznych i politycznych, które strukturyzują, ograniczają i umożliwiają badania i praktykę w tej dziedzinie”.

„Prawa człowieka są naturalnymi ramami dla edukacji pokojowej, ale traktowanie ich jako statycznych, a nie dynamicznych, a czasem sprzecznych, ignoruje ich złożoność”.

„Dążenie do zlikwidowania nierównowagi sił, która legitymizuje rasistowskie akty przemocy, bez zajmowania się tymi praktykami klasowymi i hierarchiami rasowymi w naszych programach nauczania, utrwala systemowy rasizm. Tylko transformacyjna pedagogika, oparta na sprawiedliwości rasowej, pozwoli nam urzeczywistnić nasze ideały różnorodności i inkluzywności ”.

„Jeśli chcemy, aby społeczeństwo było bardziej sprawiedliwe społecznie dla wszystkich, musimy najpierw cofnąć rasizm. Musimy zacząć w klasie, a nauczyciele muszą rzeczywiście uczyć, jak zmieniać świat ”.

„Rozpoznanie pozytywnych aspektów konfliktu oznacza głęboką zmianę perspektywy: obejmuje docenienie różnic, cieszenie się kontrowersjami i akceptowanie złożoności”.

Krytyczna pedagogika skupia się na kwestionowaniu tego, jak relacje władzy działają w budowaniu wiedzy i jak nauczyciele i uczniowie mogą stać się demokratycznymi agentami transformacji, którzy uczą się zajmować się niesprawiedliwością, uprzedzeniami i nierównymi strukturami społecznymi.

„Teatr jest formą wiedzy; powinien i może być także środkiem do zmiany społeczeństwa. Teatr może pomóc nam budować naszą przyszłość, zamiast tylko na nią czekać ”.

„Nigdy nie będziemy mieć pełnych szacunku i pełnych szacunku relacji z planetą - i rozsądnej polityki dotyczącej tego, co umieszczamy w powietrzu, glebie i wodzie - jeśli bardzo małe dzieci nie zaczną uczyć się o tych rzeczach dosłownie w swoich domach, podwórka, ulice i szkoły. Potrzebujemy ludzi, którzy są zorientowani w ten sposób od najwcześniejszych wspomnień ”.

Ludzi należy zachęcać do wyobrażania sobie, uczyć ich wykonywania zdolności, które rzeczywiście posiadają, ale których nie są przyzwyczajeni do korzystania w zdyscyplinowany sposób. Przeszkody w obrazowaniu częściowo tkwią w naszych instytucjach społecznych, w tym szkołach, które zniechęcają do obrazowania, ponieważ prowadzi ono do wizualizacji alternatyw, które rzucają wyzwanie istniejącym układom społecznym.

„W jaki sposób ktoś może nauczyć się czegoś naprawdę nowego? Ponieważ utopie są z definicji „nowe”, „jeszcze nie”, „inne”, istoty ludzkie będą mogły w nich funkcjonować w sposób, który nie sprowadzi nas z powrotem do starego porządku tylko wtedy, gdy poświęcimy wystarczająco dużo uwagi nauce. Życzeniowe myślenie o pożądanej transformacji świadomości jako nieuniknionego procesu historycznego odwraca naszą uwagę od studiowania trudnych dyscyplin, które umożliwią transformację ”.

„Partycypacyjny element procesu uczenia się pokoju jest również praktyką samej wolności i praktyką, w której zachodzi refleksja i działanie”.

„Sama edukacja pokojowa nie doprowadzi do zmian niezbędnych dla pokoju: przygotowuje uczniów do zmiany”.

Pokój jest spektaklem… Obejmuje procesy poznawcze, sensoryczne, duchowe i fizyczne, które są celowo wykonywane, aby osiągnąć stan pokoju. Wiele z tych procesów nie jest „normalnymi” codziennymi działaniami, zwłaszcza jako reakcja na konflikt. Wręcz przeciwnie, często wiążą się ze zmienionymi myślami i zachowaniami, które zostały rozpoznane, przeanalizowane i zalecane jako kroki w kierunku pokoju. Ponieważ pokój jest przedstawieniem celowych interakcji, które nie jest powszechnie nauczane w formalnej edukacji współczesnych szkół, doświadczenia teatralne w innych miejscach umożliwiły takie nauczanie. Nauka poprzez zaangażowanie w teatr i taniec, zwłaszcza w ich stosowane modele, dostarczyła potrzebnych instrukcji wykonawczych.

„Proweniencja na poziomie edukacyjnym będzie oznaczać interweniowanie w konflikt, gdy jest na najwcześniejszym etapie, bez czekania, aż przerodzi się w kryzys”.

„La provención a nivel educativo va a largar interwenir en el contrario cuando está en sus primeros estadios, sin esperar a que llegue la fase de kryzys”.

„W nowym stuleciu uczenie się rozwiązywania konfliktów w sposób sprawiedliwy i pokojowy jest dużym wyzwaniem, od którego wychowawcy pokoju nie mogą się uchylić, ani my nie chcielibyśmy”.

„En el nuevo siglo, aprender a resolver interactos de manera justa y novio- lenta es todo un reto que la educationación para la paz no puede ni quiere soslayar”.

„Wychowanie do konfliktu oznacza naukę analizowania i rozwiązywania konfliktów zarówno na poziomie mikro (konflikty międzyludzkie w naszym osobistym otoczeniu: klasa, dom, sąsiedztwo itp.), Jak i na poziomie makro (m.in. konflikty społeczne i międzynarodowe)”.

"Educar para el Conflictto supone aprender a analizarlos y resolverlos, tanto a nivel micro (los Conficialos interpersonales en nuestros ámbitos más cercanos: clase, casa, barrio, ...), como a nivel macro (interactos sociales, internacionales, ... ). ”

„Przekonanie, że cała prawdziwa edukacja odbywa się poprzez doświadczenie, nie oznacza, że ​​wszystkie doświadczenia są autentyczne lub równie pouczające”.

„Sumienie oznacza zatem ciągłe wyjaśnianie tego, co pozostaje w nas ukryte, gdy poruszamy się po świecie, chociaż niekoniecznie traktujemy świat jako przedmiot naszej krytycznej refleksji”.

„Tylko dialog, który wymaga krytycznego myślenia, może również wywołać krytyczne myślenie. Bez dialogu nie ma komunikacji, a bez komunikacji nie ma prawdziwej edukacji”.

„Poza dociekaniem, pomijając praktykę, jednostki nie mogą być naprawdę ludźmi. Wiedza wyłania się tylko poprzez wynalezienie i ponowne wynalezienie, przez niespokojne, niecierpliwe, ciągłe, pełne nadziei poszukiwania, które ludzie prowadzą w świecie, ze światem i ze sobą nawzajem ”.

„conscientização” według tłumacza Freire, „termin conscientização odnosi się do uczenia się dostrzegania społecznych, politycznych i ekonomicznych sprzeczności oraz do podejmowania działań przeciwko opresyjnym elementom rzeczywistości”.

„Autentyczne wyzwolenie - proces humanizacji - nie jest kolejnym depozytem, ​​jaki należy złożyć w człowieku. Wyzwolenie jest praktyką: działaniem i refleksją mężczyzn i kobiet na ich świecie, aby go przekształcić. Osoby naprawdę zaangażowane w sprawę wyzwolenia nie mogą zaakceptować ani mechanistycznej koncepcji świadomości jako pustego naczynia do napełnienia, ani stosowania bankowych metod dominacji (propaganda, slogany - depozyty) w imię wyzwolenia ”.

„Nauczyciel nie jest już tylko tym, który naucza, ale tym, który sam jest nauczany w dialogu z uczniami, którzy z kolei, będąc nauczanymi, również nauczają. Stają się współodpowiedzialni za proces, w którym wszyscy się rozwijają ”.

„Edukacja jest zatem nieustannie przekształcana w praktyce. Aby być, musi się stać. Jego „trwanie” (w Bergsonowskim znaczeniu tego słowa) znajduje się we wzajemnym oddziaływaniu przeciwieństw, trwałości i zmiany ”.

„Każda sytuacja, w której niektóre osoby uniemożliwiają innym zaangażowanie się w proces dochodzenia, jest sytuacją przemocy. Zastosowane środki nie są ważne; wyalienowanie ludzi od ich własnego procesu decyzyjnego oznacza zamianę ich w przedmioty ”.

„Ostatnią cnotą, jeśli to możliwe, jest zdolność kochania uczniów mimo wszystko. Nie mam na myśli czegoś w rodzaju miękkiej czy słodkiej miłości, ale wręcz przeciwnie, bardzo afirmatywną miłość, która akceptuje, miłość do studentów, która popycha nas do wyjścia poza to, co czyni nas coraz bardziej odpowiedzialnymi za nasze zadanie ”.