5-dniowe warsztaty na temat edukacji pokojowej, równości i upodmiotowienia (Dimapur, Indie)
(Oryginalny artykuł: Wiadomości Morung Express, 26 marca 2016 r.)
„Pokój to brak bezpośredniej/osobistej przemocy i obecność sprawiedliwości społecznej”. Na tę definicję pokoju Johan Galtung zwrócił uwagę dr Achan Mungleng, niezależny badacz, omawiając podstawowe pojęcia pokoju i znaczenie edukacji na rzecz pokoju, podczas warsztatów na temat równości i upodmiotowienia.
Została zorganizowana przez Forum Kobiet Rdzennych Północno-Wschodnich Indii (IWFNEI), Naga Women Hoho i Stowarzyszenie Kobiet Rdzennych Naga (NIWA) we współpracy z Henrym Martyn Institute (HMI), Hyderabad, od 22 do 26 marca w Don Bosco Centre, Duncan Bosti, Dimapur.
Dr Mungleng stwierdził, że pokój to brak bezpośredniej, zorganizowanej i fizycznej przemocy, a także brak przemocy strukturalnej, i podkreślił promocję praw człowieka w celu zapewnienia wszechstronnego pojęcia sprawiedliwości społecznej.
Podstawową ideą edukacji pokojowej jest nauka o pokoju i nauka dla pokoju, prowadząca do zmiany sposobu myślenia/procesu myślowego. Wzywając, aby edukacja była procesem transformacyjnym, dr Mungleng stwierdził, że „kultywuje bazę wiedzy, umiejętności, postawy i wartości, które mają na celu zmianę sposobu myślenia, postaw i zachowań ludzi, które w pierwszej kolejności stworzyły lub zaostrzyły gwałtowne konflikty. ”
Transformacja może być realizowana poprzez budowanie świadomości i zrozumienia (poznawcze), rozwijanie troski (afektywne) oraz kwestionowanie działań osobistych i społecznych, które umożliwią ludziom życie, relacje i tworzenie warunków i systemów, które urzeczywistniają niestosowanie przemocy, sprawiedliwość, troskę o środowisko i inne wartości pokojowe ( aktywny), podkreślił dr Mungleng.
Inicjatywa dialogu między mężczyznami i kobietami w odniesieniu do roli kobiet w kwestiach zarządzania społecznego, kulturowego i gospodarczego, w której 24 marca uczestniczyli przedstawiciele Ruchu Misyjnego Naga, Naga Hoho, Rady Dimapur Naga, NPMHR, DNSU oraz członkinie różnych organizacji. dialog moderował Ramesh Moon z HMI, Hyderabad.
W dialogu rozważano obszary, w których udział lub zaangażowanie kobiet Naga wzrosło w ciągu ostatnich dziesięcioleci, zmiany ról kobiet i ich udział w życiu gospodarczym, społecznym, politycznym, kulturalnym i religijnym. Przedstawiciele zostali podzieleni na cztery grupy i mieli czas na przedyskutowanie poszczególnych obaw. Dalsze rozważania toczyły się w sektorach, w których udział lub zaangażowanie kobiet jest mniejszy – media, organizacje zdominowane przez mężczyzn, polityka oraz stanowisko zajmowane przez forum ludów tubylczych na arenie międzynarodowej związane z udziałem kobiet w obszarach gospodarczych, społecznych, politycznych i religijnych.
Biorąc pod uwagę, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił znaczny postęp, przedstawiciel przytoczył różne dziedziny, takie jak edukacja, religia, administracja, bezpieczeństwo, policja drogowa, przedsiębiorcy w różnych dziedzinach, zarówno na obszarach miejskich, jak i wiejskich, zauważył postęp kobiet w ciągu ostatnich kilku lat. Kobiety radzą sobie „znacznie lepiej niż” mężczyźni w sektorze hotelarskim, turystyce i aktywizmie, oceniali niektórzy przedstawiciele. Inni uważali, że kobiety Naga zaangażowane w społeczeństwo obywatelskie są lepsze w procesie pokojowym, działaniach pokojowych i dobre w podejmowaniu decyzji.
Oprócz różnych przykładów w rozrywce, sporcie, muzyce i zawodach, w których kobiety Naga przodują, dialog uwydatnił nieobecność kobiet w niektórych z najważniejszych instytucji społecznych, takich jak Zgromadzenie Stanu Nagaland lub większość organów decyzyjnych w miastach lub wsiach .
(Przejdź do oryginalnego artykułu)
Wygląda na to, że była to bardzo znacząca i produktywna konferencja. Dzięki za wyróżnienie.