Vrede zaaien in Syrië
(Origineel artikel: The World Post, 3 februari 2016)
Irina Bokova
Directeur-generaal, UNESCO
Het conflict in Syrië gaat binnenkort zijn zesde jaar in. Zes lange jaren van geweld en vernietiging hebben geleid tot 250,000 doden, hebben geleid tot de ergste humanitaire crisis ter wereld en hebben zo'n 4.6 miljoen Syriërs gedwongen hun land te verlaten. De impact resoneert op grote schaal - op buurlanden, waar grote aantallen vluchtelingen wonen, en ook op Europa, dat wordt geconfronteerd met toenemende nieuwe eisen van asielzoekers.
Uiteraard is de focus van de internationale gemeenschap komen te liggen op het voorzien in onmiddellijke humanitaire behoeften en op pogingen om politieke oplossingen voor de crisis te vinden.
Zes jaar later is het tijd om op de lange termijn te denken, omdat een generatie jonge Syriërs het gevaar loopt verloren te gaan aan wanhoop, gewelddadig extremisme - de fundamenten voor vrede in de toekomst zullen aantasten als deze realiteit wordt verwaarloosd.
De Verenigde Naties schatten dat 2.1 miljoen Syrische kinderen en jongeren in Syrië niet naar school gaan, terwijl nog eens 0.7 miljoen Syrische vluchtelingenkinderen en jongeren in vijf gastlanden niet naar school gaan. Miljoenen anderen hebben dringend steun nodig, zowel binnen als buiten Syrië, met behoeften variërend van basisonderwijs tot secundair en hoger onderwijs.
Het Syrische conflict oplossen betekent investeren in het vredesproces in Syrië zelf. Maar het opbouwen van duurzame vrede vereist investeren in de toekomst van de Syrische samenleving, in de Syrische kinderen, jonge vrouwen en mannen. Dit is een noodzaak voor ontwikkeling op lange termijn en een veiligheidsnoodzaak voor Syrië, de regio, Europa en daarbuiten.
Het verliezen van deze Syrische generatie zal een schaduw werpen over de toekomst van het land en de stabiliteit van de regio, en de logica van oorlog versterken. Jongeren zonder opleiding gaan een toekomst tegemoet die wordt geteisterd door marginalisering, armoede en wanhoop - een overtuigende rekruteringssergeant voor gewapende groepen en gewelddadig extremisme. Dit is ook een sterke impuls om te vluchten.
Om deze crisis aan te pakken, moeten we op drie niveaus optreden.
Ten eerste mag onderwijs niet langer het arme neefje zijn van internationale inspanningen. In 2014 ontving de totale onderwijsbehoeften die in humanitaire oproepen waren opgenomen slechts 36 procent van de financiering, vergeleken met gemiddeld 60 procent voor andere sectoren. Slechts 3 procent van de humanitaire financiering die via gebundelde financieringsmechanismen werd verstrekt, werd toegewezen aan de onderwijssector.
In Syrië, in andere crises, kan dit niet doorgaan. We moeten meer investeren in onderwijs als een essentieel onderdeel van zowel humanitaire als ontwikkelingshulp. Onderwijs mag niet tussen humanitaire hulp en ontwikkelingshulp blijven vallen, want onderwijs is de beste manier om de groene scheuten van vrede te beschermen. Het is vaak het eerste echte vredesdividend voor meisjes en jongens, jonge vrouwen en mannen, en voor gemeenschappen, die een enorme last dragen en worstelen om weer op de been te komen.
Ten tweede moeten we meer doen om de buurlanden en gastgemeenschappen van Syrië te ondersteunenom te voorzien in de onderwijsbehoeften van zowel Syrische vluchtelingen als jongeren uit de gastgemeenschap, om hen vaardigheden, kennis en kansen te bieden om volledig deel te nemen en fatsoenlijk werk te vinden.
In de buurlanden van Syrië beginnen zich in dit opzicht sterke ontwikkelingen – deze moeten worden ondersteund met steun die de veerkracht van de nationale onderwijsstelsels op alle niveaus versterkt.
Ten derde moeten we bij dit alles verder kijken dan het basisonderwijs - ook naar secundair, technisch en beroepsonderwijs en hoger onderwijs.
Dit is waar jongeren uit het systeem vallen, en dit is waar ze het meest kwetsbaar zijn voor de verleiding van geweld. Secundair en hoger onderwijs is essentieel om jonge vrouwen en mannen in Syrië de vaardigheden te geven die ze nodig hebben voor een waardig en vredig leven.
Onderwijs is de beste manier om op lange termijn de geweldscyclus te doorbreken, gewelddadig extremisme te voorkomen en een samenleving op weg te helpen naar vrede. Het is een fundamenteel mensenrecht en een kernpijler van duurzame ontwikkeling en vrede. Deze boodschap werd belichaamd in de baanbrekende resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties over jeugd, vrede en veiligheid van december 2015, waarin de vitale rol van jonge vrouwen en mannen wordt benadrukt bij het opbouwen van vrede en het tegengaan van de opkomst van gewelddadig extremisme. UNESCO en haar partners brengen dezelfde boodschap naar de 2016 London Syria Conference, georganiseerd door het Verenigd Koninkrijk, met Koeweit, Noorwegen en Duitsland.
Onderwijs ligt aan de frontlinie van de Syrische crisis; het zou voorop moeten lopen bij het opbouwen van vrede. Het onderwijs kan niet wachten tot het conflict voorbij is en het stof is neergedaald - de zaden van vrede moeten nu worden gezaaid.
(Ga naar het originele artikel)
