Ուսուցիչների ամերիկյան ֆեդերացիայի նախագահ Ռանդի Վայնգարթենը նշում է, թե ինչպես են հանրային դպրոցները դարձել մշակութային մարտադաշտ, թեև դրանք պետք է մեկուսացված լինեն քաղաքականությունից և մշակութային պատերազմներից, որպեսզի նրանք ազատ լինեն կատարել հանրային կրթության հիմնական նպատակները. օգնել: դաստիարակել ժողովրդավարական հասարակության քաղաքացիներին.
Ըստ Ծնողների ընկերների ամերիկյան շրջանակի – Ընտանիքների ֆորումի, «Իսրայելի կառավարությունը վերջերս հայտարարել է Ծնողների շրջանակի հանրային գործունեությունը սահմանափակելու իր մտադրության մասին՝ սկսած երկխոսության հանդիպման ծրագրերի հեռացումից իսրայելական դպրոցներից… հիմնված կեղծ պնդումների վրա, որ Երկխոսությունը: Հանդիպումները [այն հաճախ անցկացնում է դպրոցներում] արատավորում են Իսրայելի պաշտպանության բանակի զինվորներին»: Վիճարկվող երկխոսության հանդիպումները ղեկավարում են PCFF-ի երկու անդամներ՝ իսրայելցի և պաղեստինցի, ովքեր պատմում են իրենց անձնական վշտի մասին պատմությունները և բացատրում վրեժի փոխարեն երկխոսության մեջ մտնելու իրենց ընտրությունը:
Ուկրաինական պատերազմի վերաբերյալ այս հայտարարության մեջ PEACEMOMO-ն նշում է, որ մարդկությանը քիչ տարբերակներ են մնացել։ Այն, ինչ ցույց է տալիս Ուկրաինայում գլոբալ ուժերի առճակատման վստահված պատերազմը, այն է, որ մենք հարվածել ենք համագործակցության կամ ընդհանուր ոչնչացման մահացու խաչմերուկին:
Ուկրաինական պատերազմի համատեքստում աշխարհում ամենաբնականը պետք է լինի այս աղետից ելք գտնելու փորձը։ Փոխարենը թույլատրվում է մտքի միայն մեկ ճանապարհ՝ պատերազմ հանուն հաղթանակի, որը պետք է խաղաղություն բերի։ Խաղաղ լուծումները պահանջում են ավելի շատ քաջություն և երևակայություն, քան ռազմատենչ լուծումները: Բայց ո՞րը կլիներ այլընտրանքը։
Կեսգիշերին մնացել է 90 վայրկյան։ Մենք ավելի մոտ ենք միջուկային պատերազմի շեմին, քան երբևէ 1945 թվականին միջուկային զենքի առաջին և միակ կիրառումից հետո: Թեև ողջամիտ մարդկանց մեծամասնությունը հասկանում է այդ զենքերը վերացնելու անհրաժեշտությունը, քիչ պաշտոնյաներ են պատրաստակամորեն առաջարկել վերացումը որպես առաջին քայլ: Բարեբախտաբար, կա բանականության ձայն աճող զանգվածային կոալիցիայում. այս «Վերադառնալ եզրից» շարժումը աջակցում է միջուկային զենքի վերացմանը բանակցված, ստուգելի ժամանակային գործընթացի միջոցով՝ միջուկային պատերազմը կանխելու համար անհրաժեշտ ողջախոհության նախազգուշական միջոցներով գործընթացի ընթացքում:
Հայրիշխանության ամենանենգ բնութագրիչներից մեկը կանանց անտեսանելի դարձնելն է հասարակական հարթությունում: Հաշվի է առնվում, որ քաղաքական քննարկումներին քչերը, եթե այդպիսիք կան, ներկա կլինեն, և ենթադրվում է, որ նրանց տեսակետները տեղին չեն: Ոչ մի տեղ դա այնքան ակնհայտ կամ վտանգավոր չէ, որքան միջպետական համակարգի գործունեության մեջ, որը համաշխարհային հանրությունն ակնկալում է լուծել գլոբալ գոյատևման սպառնալիքները, որոնցից ամենաընդգրկունն ու մոտալուտը մոտալուտ կլիմայական աղետն է: Դեսպան Անվարուլ Չաուդհուրին հստակորեն ցույց է տալիս պետական իշխանության (և կորպորատիվ իշխանության) գենդերային անհավասարության խնդիրը COP27-ի վերաբերյալ երեք լավ փաստագրված հոդվածներում, որոնք կրկին տեղադրվել են այստեղ (սա 1-րդ գրառումն է 3-ից): Նա մեծ ծառայություն է մատուցել մոլորակի գոյատևման համար գենդերային հավասարության կարևորության մեր ըմբռնմանը:
Հայրիշխանության ամենանենգ բնութագրիչներից մեկը կանանց անտեսանելի դարձնելն է հասարակական հարթությունում: Հաշվի է առնվում, որ քաղաքական քննարկումներին քչերը, եթե այդպիսիք կան, ներկա կլինեն, և ենթադրվում է, որ նրանց տեսակետները տեղին չեն: Ոչ մի տեղ դա այնքան ակնհայտ կամ վտանգավոր չէ, որքան միջպետական համակարգի գործունեության մեջ, որը համաշխարհային հանրությունն ակնկալում է լուծել գլոբալ գոյատևման սպառնալիքները, որոնցից ամենաընդգրկունն ու մոտալուտը մոտալուտ կլիմայական աղետն է: Դեսպան Անվարուլ Չաուդհուրին հստակորեն ցույց է տալիս պետական իշխանության (և կորպորատիվ իշխանության) գենդերային անհավասարության խնդիրը COP27-ի վերաբերյալ երեք լավ փաստագրված հոդվածներում, որոնք կրկին տեղադրվել են այստեղ (սա 2-րդ գրառումն է 3-ից): Նա մեծ ծառայություն է մատուցել մոլորակի գոյատևման համար գենդերային հավասարության կարևորության մեր ըմբռնմանը:
Հայրիշխանության ամենանենգ բնութագրիչներից մեկը կանանց անտեսանելի դարձնելն է հասարակական հարթությունում: Հաշվի է առնվում, որ քաղաքական քննարկումներին քչերը, եթե այդպիսիք կան, ներկա կլինեն, և ենթադրվում է, որ նրանց տեսակետները տեղին չեն: Ոչ մի տեղ դա այնքան ակնհայտ կամ վտանգավոր չէ, որքան միջպետական համակարգի գործունեության մեջ, որը համաշխարհային հանրությունն ակնկալում է լուծել գլոբալ գոյատևման սպառնալիքները, որոնցից ամենաընդգրկունն ու մոտալուտը մոտալուտ կլիմայական աղետն է: Դեսպան Անվարուլ Չաուդհուրին հստակորեն ցույց է տալիս պետական իշխանության (և կորպորատիվ իշխանության) գենդերային անհավասարության խնդիրը COP27-ի վերաբերյալ երեք լավ փաստագրված հոդվածներում, որոնք կրկին տեղադրվել են այստեղ (սա 3-րդ գրառումն է 3-ից): Նա մեծ ծառայություն է մատուցել մոլորակի գոյատևման համար գենդերային հավասարության կարևորության մեր ըմբռնմանը:
«Արժեքների հեղափոխությունն» ապահովելու համար, որը կոչ էր անում դոկտոր Քինգը, արդարությունն ու հավասարությունը պետք է ամրագրվեն հակառասիստական նոր համակարգերի ներքո: Սա պահանջում է գործադրել մեր երևակայությունը, ներդրումներ կատարել խաղաղության կրթության մեջ և վերաիմաստավորել համաշխարհային տնտեսական և անվտանգության համակարգերը: Միայն այդ դեպքում մենք կհաղթենք չար եռյակներին, «իրերի վրա հիմնված հասարակությունից կանցնենք անձին ուղղված հասարակության» և կխթանենք դրական, կայուն խաղաղություն:
Եթե մեր հասարակությունները դառնան ավելի դիմացկուն և էկոլոգիապես ավելի կայուն, ապա առաջնահերթությունները պետք է փոխվեն, և այդ դեպքում ռեսուրսների նման մեծ մասը չի կարող մշտապես ներդնել բանակ՝ առանց դեէսկալացիայի որևէ հեռանկարի: Հետևաբար, մեր ներկայիս փոփոխությունը պետք է պարունակի ավելին, քան ներկայիս վերազինումը:
Ենթադրվում է, որ բազմակողմանիությունը պետք է լինի մարդու բոլոր իրավունքների և արժանապատվության երաշխավորը բոլոր մարդկանց համար, բոլոր ժամանակներում: Բայց քանի որ կառավարական ռեժիմները թուլանում են, ավանդական բազմակողմ սուբյեկտները նույնպես թուլանում են, որոնք մեծապես կախված են այդ կառավարություններից: Ժամանակն է համայնքի վրա հիմնված անդրազգային ցանցերի համար, որոնք հիմնված են միջսերունդների, բազմամշակութային, գենդերային զգայուն առաջնորդների վրա:
Հետազոտությունը պարզել է, որ հույսը կամ նպատակի իրականացման ցանկությունը և վստահությունը կարևոր է սոցիալական փոփոխությունների և խաղաղության հաստատման ջանքերի հասնելու համար, և որ ապագայի մտածողությունը կամ ցանկալի աշխարհը մտովի պլանավորելը հիմնական միջոցն է այս նպատակներին հասնելու համար: արդյունավետ կերպով։