مقدمه سردبیر
در ادامه سلسله ممنوعیت های طالبان برای تحصیل و اشتغال زنان (برای پوشش بیشتر اینجا را کلیک کنیدبرای درک و اقدامات بعدی ما ضروری است که مستقیماً از زنان افغان بشنویم که بهترین آسیب را می دانند که این ممنوعیت ها اعمال می کند. نه تنها بر زنان آسیب دیده و خانواده های آنها، بلکه بر کل ملت افغانستان. این بیانیه ائتلافی از سازمان‌های زنان افغانستان به طور کامل این آسیب‌ها، تصویر وسیع‌تر از سرکوب زنان، و امید زنان را به این که هیئت عالی‌رتبه سازمان ملل که به کشور سفر کرده و با طالبان درگیر شده بود، تغییر کند. مهمتر از همه، آنها به صراحت ناامیدی خود را از عدم دستیابی به آن نتیجه ابراز می کنند.
وکلای مدافع و سایرین که به آینده افغانستان اهمیت می دهند، نگرانی خود را با یکدیگر در میان می گذارند. امیدواریم که بیانیه را با دقت بخوانید تا از وضعیت واقعی میدانی و چگونگی تجربه مردم افغانستان در یک بحران انسانی با ابعاد بی سابقه مطلع شوید. اکنون بر عهده جامعه مدنی و جامعه بین المللی است که در واکنش به این بیانیه اقدام کنند. همانطور که در ما پرسیده شد جدیدترین پست، ما مدافعان چه کاری می توانیم انجام دهیم تا هر چه زودتر این ممنوعیت های مرگبار را لغو کنیم؟ (BAR, 1/26/23)
بیانیه چتر رهبران زن افغانستان در مورد ممنوعیت کار زنان توسط طالبان در بخش غیردولتی بشردوستانه:
حقوق زنان نباید ابزار چانه زنی بین طالبان و جامعه جهانی باشد
20 ژانویه 2023
یک نسخه پی دی اف بیانیه را دانلود کنید"بعد از دیدار با آمنه محمد، DSG سازمان ملل، زنان گریه کردند. (1)
از اوت 2021، طالبان درگیر بازی قدرت با سازمان ملل متحد (سازمان ملل) و جامعه بین‌المللی بوده است. ابزار چانه زنی آنها در سراسر جهان، حقوق و زندگی زنان و دختران بوده است.
مجموعه ای از ممنوعیت ها برای نقض حقوق زنان و دختران از سال 2021 آغاز شد و در ماه های اخیر، طالبان با صدور فرمان هایی دسترسی دانش آموزان دختر را به اینترنت ممنوع کرده است. آموزش عالی و بر زنان از کار در بخش غیردولتی بشردوستانه زنان و دختران دیگر حتی نمی توانند در پارک ها قدم بزنند و وابستگی به همراهی مرد به این معنی است که زنان در حال حاضر عملاً در خانه های خود زندانی هستند. اگر همانطور که احتمالاً این فرمان ها ادامه یابد، اعمال زن ستیزانه و سیستماتیک مردسالارانه طالبان، همانطور که قصد دارند، زنان و دختران را کاملاً از جامعه افغانستان پاک خواهد کرد. ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی بشردوستانه نیز در شرایطی است که حملات و آزار و اذیت فعالان زن و سازمان‌های غیردولتی تحت رهبری زنان، که قبلاً به دلیل کمبود بودجه و افزایش سرکوب با مشکل مواجه بودند، صورت می‌گیرد. اگر این ممنوعیت ادامه یابد، سازمان های بشردوستانه تحت رهبری زنان افغان و همچنین کارکنان زن آنها ناپدید خواهند شد. تمویل کنندگان و سازمان ها باید به پرداخت حقوق کارمندان زن افغان و تأمین بودجه سازمان های خود ادامه دهند و نباید در برابر فشار جایگزینی آنها با کارمندان مرد سر فرود بیاورند.
همانطور که توسط ده رویه ویژه سازمان ملل شورای حقوق بشر، از طریق دستور منع زنان از کار در بخش غیردولتی، طالبان "زنان و دریافت کنندگان کمک های حیاتی را ابزار و قربانی می کنند." در 12 ژانویه 2023 در شورای امنیت سازمان ملل متحد سخنرانی کرد دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد در افغانستان، حملات بی‌سابقه و سیستماتیک به حقوق زنان و دختران و زیر پا گذاشتن تعهدات بین‌المللی، آپارتاید مبتنی بر جنسیت را ایجاد می‌کند. این باید به عنوان آزار و اذیت جنسیتی، جنایت علیه بشریت شناخته شود و به این ترتیب تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
طالبان ادعا می‌کنند که این فرمان‌ها در مورد کار و تحصیل زنان، موضوعی برازنده دینی است. این ادعا توسط سازمان همکاری اسلامی (OIC) در بیانیه پایانی نشست فوق‌العاده کمیته اجرایی OIC در مورد "تحولات اخیر و وضعیت بشردوستانه در افغانستان" که در 13 ژانویه 2023 برگزار شد، مورد اعتراض قرار گرفته است که در آن از " مقامات رسمی افغانستان به زنان و دختران اجازه می دهند تا از حقوق خود استفاده کنند و به توسعه اجتماعی و اقتصادی جامعه افغانستان مطابق با حقوق و مسئولیت هایی که توسط اسلام و قوانین بین المللی حقوق بشر برای آنها تضمین شده است، کمک کنند. در بیانیه های قبلی سازمان همکاری اسلامی و آکادمی بین المللی فقه اسلامی (IIFA) توصیف کرده اند ممنوعیت تحصیل و کار زنان در بخش های غیردولتی مغایر با مقاصد شرع و اجماع امت است. سازمان ملل و جامعه جهانی باید با سازمان همکاری اسلامی هماهنگ شده و با یک صدا برای اعمال فشار بر طالبان و در عین حال منعکس کننده خواسته های زنان و دختران افغان صحبت کنند.
بسیاری از I/NGO ها برنامه های خود را در داخل افغانستان تعلیق یا متوقف کردند. چندین آژانس سازمان ملل و سازمان های غیردولتی این ممنوعیت را محکوم کرد و آن را "ضربه بزرگی برای جوامع آسیب پذیر، برای زنان، کودکان و برای کل کشور" دانست. علیرغم اذعان به این که کمک های اصولی بشردوستانه بدون امدادگران زن قابل ارائه نیست، آنها به انجام فعالیت های نجات جان خود ادامه دادند. در 30 دسامبر 2022، سازمان ملل متحد اعلام کرد که آنها و شرکای بشردوستانه آنها "متعهد به ارائه خدمات نجات بخش به مردم افغانستان هستند". به گفته هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در افغانستانرامیز آلاکبروف.
در مورد نیاز به کمک شکی وجود ندارد. افغانستان ویران شده است. به گفته دبیرکل شورای پناهندگان نروژیان اگلند، بدون کمک، شش میلیون نفر در قحطی خواهند افتاد، 600,000 کودک بدون آموزش، 13.5 میلیون نفر بدون تامین آب سالم و 14.1 میلیون نفر به خدمات حفاظتی دسترسی نخواهند داشت. ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی بشردوستانه تنها موضوع اشتغال 15,000 کارگر زن در سازمان‌های غیردولتی نیست، آن‌گونه که در برخی بحث‌ها به تصویر کشیده شده است. واضح است: ممانعت از کار کردن زنان در بخش غیردولتی عواقب مخربی در آینده و درازمدت در جامعه افغانستان خواهد داشت و در نتیجه تعداد زیادی از آنها جان خود را از دست خواهند داد. به دلیل دستورات طالبان، 20 میلیون زن عملاً در خانه های خود زندانی هستند و برای بقای خود کاملاً وابسته به کمک های بشردوستانه زندگی می کنند. تفکیک جنسیتی شدید به این معنی است که مردان نمی توانند به آنها کمک کنند. در بیانیه مطبوعاتی که توسط 11 عضو شورای امنیت سازمان ملل در 13 ژانویه ارائه شد، آنها اظهار داشتند که «زنان در عملیات برای تسکین وضعیت وخیم انسانی نقش محوری و حیاتی دارند. آنها تخصص منحصر به فردی دارند و به جمعیت هایی دسترسی دارند که همکاران مردشان نمی توانند به آنها دسترسی پیدا کنند و حمایت حیاتی برای نجات زندگی زنان و دختران فراهم می کند. بدون مشارکت آنها در کمک رسانی در افغانستان و تخصص های ضروری، سازمان های غیردولتی قادر نخواهند بود به نیازمندان، به ویژه زنان و دختران برای ارائه مواد و خدمات نجات دهنده دسترسی پیدا کنند. ما درخواست شورا را از همه طرف‌ها برای اجازه دسترسی کامل امن و بدون مانع برای فعالان بشردوستانه بدون در نظر گرفتن جنسیت تکرار می‌کنیم.»
وضعیت سیاسی به شرح زیر است:
- طالبان با منع حقوق زنان برای کار و تحصیل به بهانه واهی شریعت، بر سازمان ملل و جامعه جهانی فشار وارد می کنند.
- سازمان ملل و برخی از سازمان های غیردولتی اکنون مجبور هستند با به خطر انداختن حقوق اساسی زنان به خاطر نجات جان و کمک های بشردوستانه حیاتی با مقامات بالفعل مذاکره کنند.
- این تاکتیک های سازمان ملل و جامعه بین المللی پیوسته شکست خورده است. سازش های انجام شده با طالبان منجر به بهبودی در زندگی زنان و دختران نشده است، در عوض با هر سازش، وضعیت بدتر شده است. سازمان ملل به دلیل بحران دارای اهرم فشار است. باید از آن استفاده کند.
تنها تلاش ها و فشارهای هماهنگ و سازش ناپذیر مؤثر خواهد بود
در هفته های گذشته، مقامات سازمان ملل چندین بار با مقامات افغانستان دیدار کردند تا برای حل بحران ناشی از این ممنوعیت ها تلاش کنند. سازمان ملل و شرکای بشردوستانه اش در حال مذاکره جانبی شدید با طالبان هستند تا بخش ها و مناطق خاصی را از این ممنوعیت معاف کنند تا به این بخش ها کمک کنند. در 18 ژانویه، برخی از INGO ها برخی از فعالیت های خود را پس از دریافت تضمین از سوی مقامات طالبان مبنی بر اینکه کارگران زن مجاز به انجام وظایف خود خواهند بود، از سر گرفتند.
اگرچه مصالحه‌های موقتی مورد به مورد که توسط طالبان به سازمان ملل یا سازمان‌های غیرنظامی ارائه می‌شود، هر فرصتی را برای بازگرداندن ساختاری ممنوعیت بر علیه حق زنان افغان برای کار بسته خواهد کرد. در حالی که آژانس‌های سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی تلاش می‌کنند به ارائه کمک‌های حیاتی حیاتی ادامه دهند، آنها همچنین باید به‌عنوان اصل حقوق بشر، همبستگی و اثربخشی کمک‌ها، با قدرت از لغو فوری، کامل و دائمی این ممنوعیت حمایت کنند. زنان افغان باید بدون قید و شرط اجازه کار داشته باشند.
معاون دبیرکل سازمان ملل متحد (DSG) امینه محمد در هفدهم جنوری در راس یک هیئت سازمان ملل به افغانستان رفت. پیش از این دیدار، DSG یک نشست مشورتی با زنان افغان برگزار کرد. یک زن خاطرنشان کرد: ما خواهران افغان معتقدیم که دیدار DSG از افغانستان آخرین امید ماست! او گفت که با مقامات DfA برای لغو این ممنوعیت ملاقات خواهد کرد. او با ما همبستگی کرد و گفت که به عنوان یک زن، مشکلاتی را که زنان افغان با آن روبرو هستند را درک می کند. گریه کردیم! ما از ناامیدی از انفعال یوناما فریاد زدیم - او آخرین امید ماست.
مارتین گریفیث، هماهنگ کننده کمک های اضطراری سازمان ملل متحد و معاون دبیرکل در امور بشردوستانه نیز به زودی از افغانستان دیدن خواهد کرد. موضع او در مورد حقوق زنان و دختران باید روشن باشد. سازمان ملل نمی تواند درباره حقوق زنان مذاکره کند.
تمام فعالیت های بشردوستانه توسط سازمان ملل متحد و سایر بازیگران بشردوستانه (به جز آنهایی که هستند حیاتی و نجات بخش) (2) باید تا زمانی که کارمندان زن افغان، از جمله کارمندان زن سازمان های غیردولتی محلی بتوانند کار خود را از سر بگیرند، متوقف شود. بعلاوه، نباید مذاکره ای جزئی در مورد معافیت ها با طالبان صورت گیرد، چنین ترتیبات مقطعی ساختارهای ظلم را تضمین می کند. زمانی که زنان کارمند افغان قادر به کار باشند و زمانی که زنان و دختران بتوانند به کمک ها دسترسی موثر داشته باشند، کمک های بشردوستانه باید از سر گرفته شود.
– اعضای چتر رهبران زن افغانستان*
*چتر رهبران زن افغان یک پلتفرم است که توسط زنان افغان چه در داخل افغانستان و چه در دیاسپورا رهبری می شود. یکی از اهداف چتر تقویت همبستگی و هماهنگی میان فعالان زن افغان، شبکه‌ها و ائتلاف‌ها در داخل و خارج از افغانستان برای حفظ جنبش زنان تحت طالبان، و بهبود وضعیت زنان افغان از طریق حصول اطمینان از مشارکت معنادار آنها در امور اجتماعی، اقتصادی است. و حیات سیاسی کشور
یادداشت ها / منابع
- به تاریخ 17 جنوری، یک هیئت سازمان ملل به سرپرستی معاون دبیرکل (DSG) آمنه محمد، مدیر اجرایی زنان سازمان ملل، سیما باهوس و دستیار دبیرکل در امور سیاسی خالد خیاری و همچنین فرحان حق معاون سخنگوی سازمان ملل وارد کابل شد. آمنه محمد پیش از سفر خود، DSG جلسه ای با زنان افغان ترتیب داد که در آن آنها خواسته ها و توصیه های خود را به اشتراک گذاشتند.
- حمایت نجات دهنده باید از راه جامع تری مورد بررسی قرار گیرد. اگر کارمندان زن همچنان از کار در بخش های غیردولتی منع شوند، زندگی زنان و کودکان در معرض تهدید و خطر قرار خواهد گرفت. بر اساس گزارش OCHA، اگر ممنوعیت امدادگران زن NGO ملی همچنان به قوت خود باقی بماند، تخمین زده می شود که تا پایان سال، تعداد مرگ و میر مادران اضافی از 4,020 به 4,131 افزایش یابد (+ 111). تعداد مرگ و میر نوزادان از 22,588 به 23,031 (+441) افزایش خواهد یافت. و تعداد حاملگی های ناخواسته اضافی از 274,631 به 285,140 (+ 10,509) افزایش می یابد، 2 میلیون نفر به خدمات بهداشتی ضروری و حیاتی دسترسی ندارند یا دسترسی محدودی خواهند داشت و میزان مرگ و میر مادران (MMR) از 638 مرگ در هر 100,000 افزایش می یابد. تولد زنده تا 651/100,000.
