Παρά τα 70 χρόνια χωρίς μεγάλο πόλεμο, δεν είναι δυνατόν η πυρηνική αποτροπή να διαρκέσει για πάντα. Λειτουργεί μόνο εφόσον τα ανθρώπινα όντα κάνουν τις σωστές επιλογές. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα και όλοι κάνουμε λάθη.
Εισαγωγή του συντάκτη
Στην επέτειο του Οι ΗΠΑ ρίχνουν την ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι (9 Αυγούστου 1945) είναι επιτακτική ανάγκη να εξετάσουμε τις αποτυχίες της πυρηνικής αποτροπής ως πολιτική ασφάλειας. Στο OpEd που αναδημοσιεύεται παρακάτω, ο Oscar Arias και ο Jonathan Granoff προτείνουν τα πυρηνικά όπλα να παίζουν έναν ελάχιστο αποτρεπτικό ρόλο στο ΝΑΤΟ δεδομένης της συμβατικής στρατιωτικής του ισχύος. Με τις ρίζες τους στην υπόθεση ότι «ήρθε η ώρα για πιο τολμηρές προσπάθειες για την ειρήνη στην Ουκρανία», διερευνούν περαιτέρω τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ να προετοιμάζεται για την απόσυρση όλων των πυρηνικών κεφαλών των ΗΠΑ από την Ευρώπη και την Τουρκία ως προκαταρκτικό βήμα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα στις δυνατότητες διαλόγου με βάση τη δημιουργία του εδάφους για τις μελλοντικές δυνατότητες μιας κοινής διευθέτησης ασφάλειας μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. (TJ, 8/8/2022)
Πυρηνική στρατηγική και τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία
Του Oscar Arias και Jonathan Granoff
(Αναρτήθηκε από: Ο λόφος. 19 Ιουλίου 2022)
Είναι καιρός για πιο τολμηρές προσπάθειες για την ειρήνη στην Ουκρανία.
Ο πόλεμος, όπως και η φωτιά, μπορεί να εξαπλωθεί εκτός ελέγχου και ως Πρόεδρος Πούτιν συνεχίζει να μας θυμίζει ότι αυτή η συγκεκριμένη πυρκαγιά έχει τη δυνατότητα να ξεκινήσει έναν πυρηνικό πόλεμο.
Σε πρόσφατη κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας, Πούτιν ανακοίνωσε ότι η Ρωσία θα μετέφερε πυραύλους Iskander M στη Λευκορωσία. Αυτοί οι πύραυλοι μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές και η κίνηση προφανώς προορίζεται να αντικατοπτρίσει τις συμφωνίες ανταλλαγής πυρηνικών που έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες με πέντε συμμάχους του ΝΑΤΟ - Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία και Τουρκία.
Τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ εισήχθησαν στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1950 ως μέτρο αναστολής για την υπεράσπιση των δημοκρατιών του ΝΑΤΟ των οποίων οι συμβατικές δυνάμεις ήταν αδύναμες. Ο αριθμός των πυρηνικών όπλων σε αυτές τις πέντε χώρες κορυφώθηκε περίπου 7,300 κεφαλές τη δεκαετία του 1960, στη συνέχεια μειώθηκε σε περίπου 150 σήμερα, αντανακλώντας την αυξανόμενη συμβατική ισχύ του ΝΑΤΟ και τη φθίνουσα εκτίμηση της στρατιωτικής χρησιμότητας των πυρηνικών όπλων. Όμως, ακόμη και 150 πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να είναι υπεραρκετά για να αποτρέψουν μια επικίνδυνη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Ο κόσμος είναι τόσο κοντά στην πυρηνική άβυσσο σήμερα όσο ήταν κατά τη διάρκεια της κουβανικής κρίσης πυραύλων. Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι πυρηνικοί κίνδυνοι μπορεί στην πραγματικότητα να είναι χειρότεροι. Ενώ η κουβανική πυραυλική κρίση διήρκεσε μόλις 13 ημέρες, οι μάχες στην Ουκρανία πιθανότατα θα συνεχιστούν και θα δελεάσουν τη μοίρα για πολλούς μήνες.
Ως εκ τούτου, οι διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες για την εκτόνωση των πυρηνικών εντάσεων. Παρόλο που δεν έχει άμεσο ρόλο στον πόλεμο της Ουκρανίας, είναι σκόπιμο για το ΝΑΤΟ να έχει έναν ρόλο στην ενθάρρυνση των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του.
Δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ είναι μια εξαιρετικά ισχυρή στρατιωτική δύναμη - ισχυρότερη ακόμη και από τη Ρωσία του Πούτιν - και δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Πούτιν είπε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εν μέρει μια απάντηση στις ενέργειες του ΝΑΤΟ, το να καλεί το ΝΑΤΟ για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις θα ήταν κατάλληλο και θα είχε κάποιο βάρος.
Θα είναι επίσης σύμφωνο με τις υποχρεώσεις των κρατών μελών του ΝΑΤΟ βάσει της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν πρόσφατα στη Μαδρίτη επιβεβαίωσε ότι «Η Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων είναι το ουσιαστικό προπύργιο κατά της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων και παραμένουμε σθεναρά προσηλωμένοι στην πλήρη εφαρμογή της, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου VI [το άρθρο που δεσμεύει τα κράτη με πυρηνικά όπλα να επιδιώξουν πυρηνικό αφοπλισμό]». Η δέσμευση αυτή περιλαμβάνει, σύμφωνα με το Έκθεση Διάσκεψης Αναθεώρησης του 2000 της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση, «ένας μειούμενος ρόλος των πυρηνικών όπλων στις πολιτικές ασφαλείας για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν ποτέ αυτά τα όπλα και να διευκολυνθεί η διαδικασία της ολικής εξάλειψής τους».
Το ΝΑΤΟ διατηρεί παραδοσιακά ισχυρή αποτροπή και άμυνα, ενώ οδήγησε επίσης στην άμυνα και στον διάλογο. Η τρέχουσα δέσμευση του ΝΑΤΟ για αποτροπή και άμυνα είναι σαφής. Αλλά για να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, το ΝΑΤΟ πρέπει τώρα να βρει επίσης έναν τρόπο να ενθαρρύνει την ύφεση και τον διάλογο.
Η επαναφορά των δύο πλευρών σε διάλογο θα απαιτήσει μια δραματική χειρονομία. Ως εκ τούτου, προτείνουμε το σχέδιο του ΝΑΤΟ και προετοιμαζόμαστε για την απόσυρση όλων των πυρηνικών κεφαλών των ΗΠΑ από την Ευρώπη και την Τουρκία, προκαταρκτικά των διαπραγματεύσεων. Η αποχώρηση θα πραγματοποιηθεί μόλις συμφωνηθούν οι όροι ειρήνης μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Μια τέτοια πρόταση θα τραβούσε την προσοχή του Πούτιν και θα μπορούσε να τον φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων από την Ευρώπη και την Τουρκία δεν θα αποδυνάμωνε στρατιωτικά το ΝΑΤΟ, αφού τα πυρηνικά όπλα έχουν αποδυναμώσει ελάχιστη ή καθόλου πραγματική χρησιμότητα στο πεδίο της μάχης. Εάν είναι πραγματικά όπλα έσχατης ανάγκης, δεν υπάρχει λόγος να τα αναπτύξουμε τόσο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Βάσει αυτής της πρότασης, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διατηρούσαν τα εθνικά πυρηνικά τους οπλοστάσια, και αν συνέβαινε το χειρότερο, θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν για λογαριασμό του ΝΑΤΟ.
Παρά τα 70 χρόνια χωρίς μεγάλο πόλεμο, δεν είναι δυνατόν η πυρηνική αποτροπή να διαρκέσει για πάντα. Λειτουργεί μόνο εφόσον τα ανθρώπινα όντα κάνουν τις σωστές επιλογές. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα και όλοι κάνουμε λάθη.
Αυτά τα όπλα προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις ασφάλειας και αποτροπής — ενώ εγγυώνται μόνο καταστροφή, θάνατο και ατελείωτη επιθετικότητα.
Επομένως, συμφωνούμε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Γκουτέρες, ο οποίος είπε, «Αυτά τα όπλα προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις ασφάλειας και αποτροπής — ενώ εγγυώνται μόνο την καταστροφή, τον θάνατο και την ατελείωτη επιθετικότητα», και με τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος είπε, «[Τα πυρηνικά όπλα] υπάρχουν στην υπηρεσία μιας νοοτροπίας φόβου που επηρεάζει όχι μόνο τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή.», καθώς και με τον αείμνηστο γερουσιαστή των ΗΠΑ Άλαν Κράνστον που απλά είπε, «Τα πυρηνικά όπλα είναι ανάξια πολιτισμού».
Το πυρηνικό οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ απέτυχε να αποτρέψει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δεν έχει σχεδόν καμία χρησιμότητα ως πολεμικό όπλο. Αλλά τα πυρηνικά όπλα του ΝΑΤΟ μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν σωστά, όχι με την απειλή ότι θα τα εκτοξεύσουν και θα κλιμακώσουν τον πόλεμο, αλλά με την απόσυρσή τους για να δημιουργηθεί χώρος για νέες διαπραγματεύσεις και τελική ειρήνη.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Όσκαρ Άριας ήταν Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα από το 1986 έως το 1990 και από το 2006 έως το 2010.
Ο Jonathan Granoff είναι Πρόεδρος του Global Security Institute και υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης.
